In een knieval voor klimaatactivisten heeft Shell maandagavond laat zijn ‘kroonjuweel’ verkocht: al zijn bezit in het Permbekken, het grootste Amerikaanse olieveld, komt voor 8,1 miljard euro in handen van de Texaanse rivaal ConocoPhillips. Met de verkoop kan de Brits-Nederlandse oliegigant ineens 6 procent van zijn eigen mondiale olieproductie uit de boeken gummen.
Zelf klagen private oliebedrijven steeds luider dat het misplaatst is dat zij kop-van-jut in het klimaatdebat zijn. De olie- en gasindustrie is weliswaar goed voor 42 procent van de mondiale CO2-uitstoot, tegelijkertijd tekenen private, beursgenoteerde energiebedrijven slechts voor een tiende van de uitstoot van hun industrie, tonen cijfers van het Internationaal Energieagentschap. De meeste uitstoot komt op conto van staatsoliebedrijven uit bijvoorbeeld Saoedi-Arabië, Abu Dhabi of China. Samen met koopjesjagende aasgierfondsen en durfkapitalisten zien deze staatsbedrijven likkebaardend toe hoe private oliereuzen seizoensopruiming houden. Dit leidt ertoe dat fossiel bezit simpelweg verhuist van nog enigszins voor beleggerskritiek vatbare beursbedrijven naar in de schaduw opererende rivalen, zonder dat het klimaat er iets mee opschiet, waarschuwt de olielobby – al is die kritiek in het geval van het eveneens beursgenoteerde ConocoPhillips niet op zijn plaats.
Een drogreden, vindt Mark van Baal van aandeelhouderscollectief Follow This, dat Shell en zijn rivalen al jaren achter de vodden zit om het over een groenere boeg te gooien. ‘Dit is de laatste verdedigingslinie van de gevestigde orde: ‘Wij zijn het minst slechte jongetje van de klas, richt je liever eerst op het allerslechtste jongetje.’ In het Parijs-akkoord hebben we met z’n allen afgesproken dat de CO2-uitstoot in 2030 gehalveerd moet zijn, daaraan moet iedereen meedoen, ook de staatsoliebedrijven, dus laat de beursgenoteerde bedrijven dan het goede voorbeeld geven.’
